To botox or not to botox? Het blijkt een interessant gespreksonderwerp. Op dit moment is er in Nederland een discussie gaande over dit onderwerp naar aanleiding van het televisieprogramma 'Sophie in de kreukels'. Daarin vraagt Sophie Hilbrand aan bekende Nederlanders of zij ingrepen aan hun gezicht hebben laten doen. De discussie laaide vooral op toen bekend werd dat een actrice uit 'Goede Tijden, Slechte Tijden' dreigde een rechtszaak tegen het programma aan te spannen. De soapactrice eist namelijk dat de eerder opgenomen beelden waarop zij bekent botox te gebruiken, niet worden uitgezonden.
Voor veel celebrities blijkt het moeilijk te zijn om openlijk toe te geven dat zij botox gebruiken. In juni besprak ik op dit blog Sharon Stone, omdat zij één van de eerste internationale celebrities is die openlijk toegeeft dat zij gebruik maakt van fillers. In Nederland zijn we natuurlijk al lang bekend met Marijke Helwegen, die al jaren het boegbeeld is van de cosmetische chirurgie. Zij zijn met deze openheid nog steeds de uitzonderingen.
Het aantal vrouwen (en mannen) dat openlijk toegeeft botox en dergelijke te gebruiken, is namelijk nogal schaars. En dat is jammer. Iedereen mag met zijn lichaam doen wat hij zelf wil. Iedereen mag voor zichzelf beslissen of hij wel of niet aan de botox wil gaan. De discussie of het iemand mooier maakt of niet, is daarbij niet echt relevant. Over smaak valt niet te twisten. Je kan hoogstens medelijden hebben als een ingreep mislukt en iemand verder verminkt door het leven moet.
Wat interessanter is, is de vraag waarom veel mensen ontkennen dat zij botox gebruiken. Zelfs nog op het dat moment dat de verschillen met het vroegere uiterlijk evident zijn of dat de gladde huid van het gezicht niet langer past bij de handen, de hals en de leeftijd.
Yolanthe Cabau van Kasbergen noemde onlangs de hormoonbehandelingen die zij onderging om zwanger te worden als oorzaak van haar veranderde uiterlijk. Eerder gaf ze al het slechte licht in de studio als reden van haar verschijning bij RTL-Late Night. Het is jammer dat ze niet durft toe te geven dat haar nieuwe tanden, lippen, haargrens en neus de oorzaak zijn van cosmetische behandelingen. Hoe bevrijdend zou het voor haar zijn als ze niet meer hoeft te leven met een leugen waarin (bijna) niemand gelooft. Waarom doet zij dit? En met haar velen anderen?
Is het schaamte, omdat je zelf vindt dat botox eigenlijk niet 'hoort'? Of schaamte of angst dat anderen zien dat ook jij niet (meer) 'perfect' bent? Of is het de angst voor de kritiek en de ongevraagde meningen van anderen?
In deze wereld van selfies, Tinder, Instagram, Facebook, Fotoshop, filters, reclames, marketing en dergelijke, word je in een aantal seconden beoordeeld en veroordeeld op het uiterlijk. Iedereen wil zichzelf daarom op zijn voordeligst presenteren. Zo wordt een perfecte wereld gecreëerd, waarin iedereen mooi en gelukkig is. Dat is heel begrijpelijk en ook prima. Maar waarom houden we elkaar en onszelf voor de gek door net te doen alsof de wereld op social media en in de media de echte wereld is? Waarom is het zo belangrijk om onszelf aan die 'bubbel' te spiegelen en deze schijnwereld in stand te houden?
Wie het weet mag het zeggen...
Foto via slumpedover.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten