English Portugês
Vrijdagavond was ik op stap met een vriendin. Deze vriendin is ruim tien
jaar jonger dan ik en net de tweede helft van de dertig gepasseerd. Na
een lange relatie staat zij sinds kort weer als single in het leven. De
avond was gezellig en we waren inmiddels al wat drankjes verder. Mijn
vriendin vertelde over haar avonturen als frisse single op de
dating-markt. Vooral de avondturen die ze naar aanleiding van Tinder
meemaakt zijn af en toe hilarisch.
Plotseling zei ze: "Toch ben ik blij dat ik nu vrijgezel ben geworden
en niet over tien jaar, of zo. Dan ben ik oud, heb ik rimpels en gaat
alles verzakken. Dan vind ik nooit meer een man." Ik keek haar aan en
vroeg haar: "Je bedoelt dus zoals ik nu?". Mijn vriendin schrok zich rot
en verschoot van kleur toen ze zich realiseerde wat ze gezegd had. We
moesten er allebei heel hard om lachen.
Het was natuurlijk heel grappig. Toch is het wel tekenend hoe wij als
vrouwen al keihard over ouder wordende vrouwen oordelen. De mannen
van dezelfde leeftijd worden er ook niet jonger op en niet iedere man
wordt zo charmant oud als George Clooney. Toch lijken mannen niet zo
hard afgerekend te worden op hun ouderdom als vrouwen. En neem het ze
eens kwalijk... wij vrouwen doen dat zelf ook al.
Misschien moeten we beginnen met zelf accepteren dat het allemaal best
meevalt. We moeten ontdekken dat iedere leeftijd zijn eigen schoonheid heeft en dit gegeven omarmen. Misschien moeten al die leuke en mooie vrouwen van rondom de vijftig en
ouder meer zichtbaar worden in de media (ik heb het hier al eerder
geroepen). Dan verdwijnt het beeld van oud, grijs en uitgerangeerd
vanzelf wel. Allereerst bij de vrouwen zelf.
Wat is jouw ervaring?
